Het jaar 2019 loopt ten einde. Een jaar met hoogte- en dieptepunten. Zoals bij iedereen, waarschijnlijk. Zonder dalen, geen pieken. Maar ik onthoud alleen de hoogtepunten!

Negen foto’s vinden die het jaar het beste omschrijven is een beetje marginaal, maar het is me toch gelukt.

2019 was het jaar waarin in een heel bijzonder persoon ontmoette. Zonder dat ik dat op dat moment besefte. Dat zijn de leukste verrassingen :-).

In 2019 mocht ik dan ook eindelijk, al dan niet via een omweg. mijn nieuwe paard op stal verwelkomen (foto 2). Ik hoop dat ik een waardige opvolger heb gevonden voor Calysa. Met mijn trainster Els Schotman bouwen we aan een stevig fundament.

2019 stond ook in het teken van mijn vader (foto 3). Van zijn gezondheid. Ik ben super dankbaar dat ik onderdeel ben van een heel betrokken gezin, vol met liefde. Dat is op zulke momenten echt een zegen! Gelukkig hebben we vele momenten samen mogen genieten in 2019, ook met mijn vader. Geniet van het leven!

Helaas stond 2019 ook in het teken van verlies. Van emoties, onzekerheid, angst. Opwinding en vooral verdriet. De Kaagweek-foto met Pip (foto 6) is dan ook extra dierbaar. Als ik terug kon, breng me dan naar dat moment. Maar ik had al gezegd dat ik daar niet te lang bij stil wilde staan. En positief vooruit kijk naar de toekomst!

In 2019 heb ik weer veel te veel vrije dagen opgemaakt aan leuke dingen. Die staan allemaal in mijn herinneringen gegrift. Zo bekeek ik het leven van onder andere Antwerpen, Brussel, Amsterdam, Amersfoort, Beetsterzwaag en Vlieland door een roze bril. Of een Gucci-bril. Of een Louis Vuitton-bril (foto 5).

Ik heb ontelbare keren nacho’s gegeten in 2019. Ik at ze onder andere op het strand met mijn grote kleine vriend Sebas (foto 7). Niet wetende dat een week later mijn leven compleet verwoest zou zijn door omstandigheden. Maar ook verwoeste steden kun je weer herbouwen.

Ik had met Pip afgesproken dat ze 15 jaar zou worden. In 2019 moest ik toezien dat het leven niet altijd loopt zoals je het van te voren bedenkt. Juist haar mooie hart vertoonde kuren. Ze is bij me gebleven in de tijd dat ik haar het meeste nodig had. Maar toch moest ik, niet onverwachts, maar toch veel eerder dan gepland, afscheid nemen van mijn kleine knuffelbeertje.

Een leven zonder hondje was compleet afzien. Maar gelukkig kwam daar Aham Prema op mijn pad, die ik snel omdoopte tot Cookies ’n Cream. Cookie, mijn kleine spring-in-het-veld, mijn held op sokken (foto 8). Maar wat wil je, als je zo klein bent!

Mijn Best Friend Forever, Willem, bracht in 2019 kleur aan mijn leven. En samen hebben we heel veel mensen met een glimlach op het gezicht achter gelaten. Net als afgelopen weekend in Vlieland.

Ik wil graag mijn vriendschapsabbonoment bij deze met jullie allemaal verlengen. Gaan jullie allemaal met me mee naar 2020?