In mijn vorige blog over dit onderwerp vertelde ik al het een en ander over het wetenschappelijke datingexperiment van het tijdschrift Quest. Ik beantwoordde toen enkele vragen en uploadde een foto. Mijn taak zat er toen voorlopig op: ik kon alleen maar afwachten wat me verder stond te gebeuren.

Ongeduldig als ik ben, deed het me deugd dat ik niet lang hoefde te wachten tot ik weer wat van Quest zou horen. Al op 7 september kon ik weer een stap dichterbij mijn ideale man komen. Via de mail ontving ik een uitnodiging voor de persoonlijkheidsvragenlijst. Enige druk werd gezet: binnen 7 dagen werd ik geacht de vragenlijst in te vullen. Ha! denk ik, als ik onderaan de mail het volgende lees: “Aan de hand van uw antwoorden zullen we vervolgens een match voor u bepalen.”

Op dat moment weet ik dus al dat ik ben ingedeeld in de groep waarvoor op basis van persoonlijkheid (in tegenstelling tot op basis van uiterlijk) een match gezocht word. Daar ben ik blij mee. Ik vind innerlijk veel belangrijker. Ook al betekent dat niet dat ik daarvoor geen hoge verwachtingen heb. Integendeel ;-).

Goed, de test. Ook hier heb ik weer allerhande screenprints gemaakt. Allereerst volgen stellingen waarbij je moet aangeven of je het er zeer oneens (1) mee bent, dan wel zeer eens (5). Of iets ertussenin, natuurlijk.

Ik beantwoord de vragen naar mijn waarheid. Ik denk dat iedereen die mij kent dit wel kan beamen. Anders hoor ik het graag (ik ben inmiddels trouwens al gematched, dus het maakt trouwens geen bal uit)(maar toch leuk om te horen)(of niet).

Ik vind dit “lastige” vragen. Ik heb het gevoel alsof ik hier niet genoeg verstand van heb. En ik heb op dat moment geen zin en vooral tijd om me er enorm in te verdiepen. Maar ik ben positief ingesteld. En mijn moeder zegt altijd dat we in Nederland geen reden tot klagen hebben. Ik ga voor “veilig binnendoor”.

Deze vragen kan ik met mijn ogen dicht beantwoorden. Toch roept het ook een vraag op. Want zou een avondmens niet erg gebaat zijn bij een ochtendmens? Iemand die ‘s ochtends lekker vrolijk is, ontbijt maakt, fluitend onder de douche staat? Maar misschien is dat andersom wel helemaal niet handig. Kom je net tot leven, ligt de andere helft al op een oor.

Stipt, sja. Ik ben wel eens te laat. Maar dat is dan altijd “fashionable late”. Dus echt de standaard 5 minuutjes die een vrouw te laat “mag” komen. Okay, als je met de trein gaat, is dat alsnog onhandig. Maar dat ga ik nooit.

De chaotisch-vraag laat ik hier even open (haha).

Ik heb groene ogen en in het licht zijn ze licht. Maar in het donker zijn ze donker. Maar dat geldt in zekere maten voor alle ogen ;-).

Oei, over de eerste vraag heb ik even getwijfeld. Dat is toch geen kiezen? Had dan Ariane Grande (sorry, absoluut niet mijn kopje thee) vs. Beatles gezet. Of iets dergelijks (ik doe mijn best om Famke Louise niet te noemen). Ik hou van the Beatles. Van Pennylane, All you need is love, Let it be… Maar ik hou ook van rock. Ik hou heel erg veel van rock. In gedachten hoor ik de klanken van “Paint it black” en dus kan ik niets anders kiezen dan de Stones.

En tja, die laatste vraag? Ik ben – zeg maar – imperfectionistisch. Ik vind het vaak reuze interessant om zaken aan het toeval over te laten. Aan sommige dingen moet je gewoon geen kostbare energie willen verspillen. Maar juist accepteren in al zijn of haar imperfectie.

En dus werp ik het rolletje vanuit de losse pols op het houder en accepteer ik het resultaat in al haar schoonheid. Maar mocht een ieder er een andere opvatting op na houden, is deze vrij het rolletje om te draaien naar eigen inzicht. Het kan me werkelijk geen drol (haha, pun intended) schelen. Ik ben een nocontrolfreak :-).

Ik heb trouwens gekozen voor “naar voren”.

Dit was tevens de laatste vraag. Nu ligt het lot in handen van de wetenschap. Zal er dan toch een perfecte match uitrollen? Wat denk jij? En hoe ziet mijn perfecte match er dan volgens jou uit?