“Laten we als voorbeeld een gewoon getrouwd stel nemen. Om een of andere reden is de vrouw boos. Ze heeft veel emotioneel gif opgehoopt ten gevolge van een onrechtvaardige handeling of opmerking van haar man (misschien wel over haar postuur of kleding). Haar man is niet thuis, maar ze moet steeds weer aan dat onrecht denken en het vergif neemt toe. Als haar man thuiskomt, probeert ze direct zijn aandacht te vangen, want als dat eenmaal is gelukt, kan ze al het emotionele gif richting haar man spuien. Zodra ze hem vertelt hoe slecht, hoe stom of hoe oneerlijk hij is, wordt het gif overgedragen aan haar man en voelt ze zich opgelucht.

Ze blijft net zolang praten tot ze zijn aandacht heeft. De man reageert en wordt woedend en zij voelt zich beter. Maar nu stroomt het vergif door hem en wil hij haar dat betaald zetten. Nu moet hij haar aandacht zien te vangen en het gif spuien, maar nu is het niet langer haar gif alleen, maar haar gif vermengd met het zijne. Als je een dergelijke wisselwerking beschouwt, zul je zien dat ze beiden elkaars wonden openrijten en pingpong spelen met emotioneel vergif. Het vergif blijft zich maar ophopen, totdat op een dag een van beiden explodeert. Zo gaan mensen vaak met elkaar om.”

Bron: Meesterschap in liefde

Ik wil dat mijn blog een super positieve site is – een afspiegeling van mijn leven – dus ik heb lang na moeten denken of ik dit al dan niet zou plaatsen.

Toch denk (en hoop) ik anderen tot nadenken te kunnen zetten. Maar vooral te kunnen inspireren.

Mijn blog gaat tenslotte over beauty, fashion en liefde. Dit zijn “mooie” onderwerpen, maar ook onderwerpen waar anderen een mening over hebben. Kwetsbare onderwerpen ook – mensen kunnen je er flink mee beledigen.

Only people who are not happy with themselves are mean to others.

Higher Perspective

Negatieve gedachten houd ik sowieso altijd voor me want “Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook de ander niet”. Ik vind het ook niet leuk om beledigd of bekritiseerd te worden. Dus waarom zou ik dat een ander wel aandoen?

Iedereen probeert op zijn of haar manier iets moois van het leven te maken. Iedereen probeert zijn eigen mooiste leven te leven. Niemand zou zich onzeker moeten voelen over keuzes waar ze zelf achter stonden. Dus zullen we stoppen met elkaar te bekritiseren?

Ik vind het juist geweldig dat iedereen anders is. Iedereen is mooi en uniek en ik hoop dat steeds meer mensen dat in gaan zien.

Als je de behoefte voelt om iets onaardigs tegen- of zelfs maar over iemand te zeggen, wees je dan bewust van de gevolgen. Dan ben je sneller geneigd het voor je te houden. Tenslotte zit niemand toch op jouw kritiek te wachten.

En als je dan toch nog steeds de behoefte voelt iets te zeggen, waarom zou je dan niet iets positiefs zeggen? Of een compliment geven? Waarschijnlijk krijg je zelfs een compliment terug. Je kunt er altijd mee experimenteren.

Wie doet er mee?