Vandaag staat de tweede studio shoot op de planning. Het is 13 juni 2020 en inmiddels twee weken na de eerste studio shoot. Even twijfelden Willem en ik om vorige week alweer de studio in te duiken. Maar we hadden even de tijd nodig om rekwisieten en props te verzamelen.

Willem wilde niet weer het risico lopen dat ik te laat kwam (haha) dus kwam hij mij vandaag thuis ophalen nadat hij onze nieuwe achtergrondrol (ROZE) naar de studio gebracht had. Hij is 15 minuten te vroeg bij mijn huis.
“Dan kan ik even druk zetten”. En dat is nodig. Ik ben nog LANG niet klaar!

Vandaag moeten we het zonder Leon doen. Maar we hadden extra hulp. Mijn nichtje Kim (16 jaar) is namelijk ook helemaal “into fotografie” en wilde ook wel eens kijken hoe dat nu werkte, zo in een studio. Zo leren we er allemaal van en extra hulp is altijd welkom. En zeker in de vorm van mijn nichtje SUPER gezellig! Na Kim opgepikt te hebben, die in de auto plaats moest nemen tussen alle tassen kleding en spullen, sjeesden we door naar Den Haag. Om daar dit keer op tijd te arriveren.

Ook vandaag gaan we tethered schieten. Althans, dat is het plan. Na gisteren (ja, lekker op tijd, ja) een Creative Cloud-abbonement afgesloten te hebben, bleek dat mijn besturingssysteem (Windows 8.1) niet ondersteund werd door Creative Cloud. Handig! Dus moest ik snel nog een nieuwe laptop regelen.

Alleen moet ik nu dus nog alles installeren. En dat moet ik allemaal in de studio doen. Bij mijn Canon-camera zat ooit een CD ROM met o.a. software om tethered te kunnen schieten. Ik denk dat ik deze CD ooit als onderzetter gebruikt heb. Want hoe ik ook heb gezocht, hij bleek spoorloos. Dus wil ik beginnen met het downloaden van de software op mijn nieuwe laptop. Alleen wat we ook proberen, de WiFi krijgen we niet aan de praat. Ik laat me niet uit het veld slaan en maak van mijn telefoon een hotspot waarmee ik mijn nieuwe laptop verbind. So far, so good.

Willem is ondertussen bezig met het ophangen van de achtergrondrol terwijl Kim zich bekommert om de muziek. Ook heel belangrijk :-). Als dit draait, is het tijd om de set af te maken. In de studio staan vijf (grote) lampen. Vorige keer waren twee lampen voldoende. Dus tillen Kim en ik de andere drie lampen de gang op, terwijl Willem de trigger aan de lamp hangt die we gaan gebruiken. Dit zorgt ervoor dat de flitser (draadloos) flitst als Willem afdrukt. De tweede lamp flits automatisch mee als deze de flits van de getriggerde flitser registreert. Je zou denken dat daar een vertraging inzit, maar dat is dus niet het geval. Vraag me niet naar de details, maar het is echt super high-tech!

De set is inmiddels klaar.

Willem lijkt alles onder controle te hebben en heeft de vorige keer echt goed opgelet. Ongelooflijk! Het is toch een heel andere wereld. Alleen: waarom doen de flitsers het toch niet?
“Ik heb alles gedaan zoals Leon vertelde” verzucht Willem.

Ik weet niet veel, maar ik weet wel dat het handig is de stekker van de flitser in het stopcontact te steken ;-). Die weet ik dan weer feilloos te vinden, want de stekkerdoos zit achter de make-up tafel. Och, zo helpen we elkaar en voel ik me ook een beetje alsof ik er verstand van heb.

Nu het werkt, is het tijd om te kijken of alles goed ingesteld staat. Ik spring de set op. Door de shoot gisteren met KloosUp-fotografie barst ik nog van de creativiteit en speel ik gelijk met poses. De energie spat ervan af en alles straalt “anders-anders” uit.

“Hoe zijn ze?” vraag ik verwachtingsvol na de eerste paar foto’s. Kim en Willem kijken op de laptop. Mmm, ze komen er niet op binnen. De tethering kabel zit in de camera, maar daar is ook alles mee gezegd. Blijkbaar is het contact na de eerste foto verloren gegaan.

Gelukkig staan de foto’s wel op het geheugenkaartje. We starten alles opnieuw op (Willem’s specialiteit – die start altijd alles opnieuw op als iets niet werkt) en ik ga weer verder waar ik gebleven was.

Willem doet zijn uiterste best om de, blijkbaar kwetsbare, kabel niet aan te raken. Iets wat niet eenvoudig is, want de output zit in mijn camera aan de rechterkant. Bij de foto-knop. Maar gelukkig – de foto’s komen nu wel binnen. Het is waanzinnig om ze op groot scherm te zien. Alleen: zijn ze niet te donker? De laptop staat op de grond – Willem en Kim liggen ten slotte bijna op de grond – dus ik stap weer de set af. Ze lijken aan de donkere kant. Willem hijst zichzelf omhoog – iets wat hij nog vele malen zal moeten doen vandaag – en zet de lampen een stop hoger. We gaan weer verder.

Nieuwsgierig als ik ben, wil ik na een paar foto’s toch wel zien of de belichting inmiddels beter is. Daar zijn we het met elkaar over eens, maar zijn de foto’s wel scherp? We snappen er niks van. De instellingen van de camera staan goed en wat kan er mis gaan in een studio, waar de belichting tenslotte perfect is? Ik stuur Kim de set op en neem zelf de camera ter hand – zo kan ik ook gelijk het resultaat zien en beoordelen. De foto’s zijn allemaal haarscherp. Willem heeft inmiddels Leon geAppt – het is superfijn dat we altijd op zijn hulp kunnen rekenen – en die verzekert ons er ook van dat de instellingen goed zijn. Misschien ligt het dan toch wel aan het software programma en we vertrouwen erop dat het uiteindelijk goedkomt. Ik ga de set weer op, al merk ik dat de spontaniteit en energie een beetje weggezakt is. Maar ook daar moet je mee leren omgaan.

Het laatste deel levert wel de leukste foto’s op. Dus wie weet is het toch ergens goed voor geweest :-).

Ik kleed me om – ik wil toch erg graag dicht bij mijn “Barbie girl”-thema blijven – en stap even later de set weer op in een jurkje welke in in California gekocht heb (memories <3).

Nee, dit is het niet zo.
“Ik vind de handschoenen een beetje raar staan” zegt Kim.
“Ik ben niet kapot van het jurkje” zegt Willem. “Die onderjurk moet er tussen uit”. De onderjurk zit eraan vast, dus dat gaat niet lukken. Maar ik ben zelf ook niet tevreden. Ik trek mijn Veerkampjes-tijger-jas erover aan, maar dit maakt het alleen maar erger. Een lederen jasje, dan maar, denk ik, en ik pak de trap erbij als “props”.

Ik vind het mooi geweest en besluit me liever te richten op de andere, leuke setjes die ik nog mee heb.

“Is het niet leuk iets te doen met de make-up spiegel” oppert Willem. We create as we go, en op zich vind ik het wel een heel leuk idee, want in mijn eigen studio maken we ook vaak (en naar tevredenheid) gebruik van spiegels. Dus rijden we hem de set op en poseer ik ermee in een nieuw setje.

Op zich is het wel een grappige foto, maar de lampen kunnen niet aan (vals licht). Dus dat staat een beetje raar.

Maar soms is het “less is more” en eigenlijk heeft deze set verder helemaal geen opsmuck nodig.

Willem wil ook graag op de foto dus neemt Kim de camera over en zet Willem op de gevoelige plaat terwijl ik me ook aankleed. Willem trekt zijn Reinders-t-shirt aan. Toevallig heb ik deze ook mee, dus trek ik hem aan over mijn badpak en wordt het een ware duo-shoot.

Ik blaas nog wat bellen over Willem en dit geeft een leuk resultaat. Bellenblaas is altijd een goed idee.

Ik denk dat ik door de roze achtergrond helemaal in roze-thema ben gaan denken met de voorbereiding. Want ook mijn volgende set is “totally Barbie”. Ik ben gek op dit soort jaren ’80-rollerskate outfitjes. Maar rollerskates in een studio lijkt me geen geweldig idee dus dan maar even zo.

Ik vind de foto geweldig! Omdat het een “behind the scenes”-blog is, laat ik de foto lekker zo, incl. de props die we niet netjes van de set afgetild hebben.

We maken nog een aantal foto’s met deze set want het staat erg leuk op de achtergrond. Kan ik gelijk goed experimenteren met leuke poses.

“Kim, kom er ook bij” stel ik mijn nichtje voor. Kim verschool zich tot op heden veilig achter de camera. Maar inmiddels is ze ook aangestoken door enthousiasme en stapt ze voorzichtig de set op. Ik trek wat kleding voor haar van het rekje en Willem schiet erop los. Lol maken en plezier hebben is nog steeds ons belangrijkste doel en gelukkig ook die van Kim.

Willem wil ook weer op de foto dus wisselt hij van positie met Kim terwijl ik me om ga kleden. Het is een tropische dag, dus we blijven nog even in strandsfeer. Nu ben ik sowieso gek op badkleding, dus dat komt mooi uit.

“Kim, wil je ook?” vraag ik weer, en dit keer hoef ik het maar een keer te vragen. Ik ga me weer omkleden, terwijl Willem mijn nichtje vastlegt op de gevoelige plaat.

Even later slepen we het “blok” de set weer op en poseer ik in mijn all-time favourite: mijn gouden badpak.

Ik heb geen idee waarom de foto opeens gecropped is, maar ik berust me er voor nu even in. Anders komt deze blog nooit af.

Willem en Kim wisselen weer en ik vind het tijd voor Champagne. Ik heb nog steeds mijn gouden badpak aan – heel logisch.

Zie je mij hier al lonkend kijken naar Willem’s t-shirt? Ik zie een potentieel jurkje! Gelukkig wil Willem hem wel even uitlenen.

Hij kleedt niet bepaald af (haha understatement) en ik denk niet dat ik zo de deur uit durf, maar we hebben het geprobeerd. Het ziet er in ieder geval zomers uit.

Mijn haar zit inmiddels vreselijk en blijkbaar had ik er toen nog niets van geleerd. Maar daar kom ik de volgende keer op terug. Vanaf nu beloof ik mezelf: nooit meer met ongewassen haren naar de studio!

Ik kleed me om naar mijn laatste kledingset. De tijd vliegt en om 17h staat de volgende groep voor de deur. Gezien de chaos die het al is en de nog grotere chaos die het waarschijnlijk gaat worden, hebben we toch wel ruim de tijd nodig om op te ruimen. Helaas kom ik dus waarschijnlijk niet toe aan de set die ik speciaal mee had genomen voor een nieuwe rubriek op mijn website. Daar is echter wel een oplossing voor. Die moet Kim nu maar aan! Het is erg leuk om mijn nichtje te stylen met mijn kleding en accesoires (bril en riem). Kim heeft goed gekeken en opgelet. Superleuk!

De jurk die ik aan heb, heb ik denk al een jaar niet aangehad. Buiten het feit dat hij enorm “in de kreukels” ligt, stond hij in gedachten ook veel leuker.

De volgende “scene” is die van de party. Willem heeft speciaal zijn smoking meegenomen en dat mag hij elke dag wel doen van mij :-).
“F*ck, ik ben mijn schoenen vergeten” roept hij uit. Het maakt allemaal niet uit, we hebben lol en dat is wat telt.

Willem heeft van het blok een statafel gemaakt (heeeeerlijk, praktische mannen). De crop-vete tussen WordPress en mijzelf redt Willem hier (schoenen eraf geknipt).

Ik vind het tijd voor een klein beetje chaos en ontpop – ondanks Willem’s twijfels over de bende die het gaat geven – een confettikanon. De flitsers reageren erop en flitsen, net voor Kim uit die de foto maakt. Dus de volgende foto heb ik – tegen mijn principes, want “behind the scenes” – op moeten lichten in Lightroom.

Heb ik toch maar mooi Willem versierd :-).

We lassen even een mini-pauze in en terwijl Willem zichzelf even excuseert, wordt er op de deur geklopt.
“U had pizza besteld?” vraagt de verbaasde pizza-bezorger. Jazeker, en net op tijd voor het slotstuk, de leukste scene van de dag. De afterparty. Ik krijg een ingave – geïnspireerd door de KloosUp-jes – en vraag Kim te schieten vanaf de trap.

Het levert geweldige foto’s op en eigenlijk zijn alle foto’s van deze scene geslaagd.

Terwijl we de eerste confetti’s oppakken, wordt er weer op de deur geklopt. Dit keer is het niet de pizzabezorger, maar de nieuwe groep studiohuurders. Chips! Maar wat voor bende het ook is; we werken alle drie als paarden en binnen zeer korte tijd hebben we de studio teruggebracht naar oorspronkelijke staat. Wow!

Met zijn tweeën op de set staan is wel even schakelen. Vorige keer stond ik alleen op de set en kon ik me compleet focussen op mijn eigen houding en gezicht. Zet je mij naast Willem, praat ik non-stop en maak ik grapjes, lach ik om alles. Daar kan Willem niets aan doen – maar ik heb wel eens mooier op de foto gestaan, haha! Ook al is dit natuurlijk maar een kleine selectie van alle foto’s die we gemaakt hebben.

Maar een van de leukste dingen van ons project is wel dat Willem en ik beide veel plezier hebben en het echt “samen” creëren. Dus ik plaats van Willem de schuld te geven van mijn lelijke gezicht, uit ik WEL mijn overpeinzingen na het bekijken van het resultaat van deze shoot, maar zeg ik er ook achteraan dat het wel ERG leuk was om het samen te doen. Dus dat ik er zelf aan zal moeten werken :-). Want Willem vindt het ook erg leuk om op de foto te gaan. En dat snap ik helemaal, want studio-werk is SUUUUPER VERSLAVEND!!!.

En zoals met alles in het leven, is samen toch leuker dan alleen (hartje).