Studio shoot III

Het is zaterdag, 4 juli 2020. Tijd voor studio shoot III, iets waar ik al heel lang naar uitkijk. Het is zo geweldig om ons creatief uit te leven in de studio!

Vorige week hebben Willem en ik nuttig besteed. We gingen namelijk vintage shoppen (klik hier voor het shoppingblog)! Het plan was de outfitjes ook vast te leggen in de studio door middel van een creatieve shoot. Maar we kwamen, zagen en vergaten wat het plan was.

Dit keer moeten we het doen zonder mijn nichtje Kim. Maar fotograaf en eigenaar van de fotostudio, Leon Schroder, komt ons vandaag weer wat kennis bijspijkeren. Ik wilde namelijk een keer een compleet andere sfeer neerzetten. Geinspireerd door “vintage”, maakte ik een mood board en deelde hem met Willem en Leon. Ik wilde graag eens een gele achtergrond gebruiken en gelukkig had Leon deze ook in zijn assortiment.

“Ik kom je om 12h ophalen. Dan hebben we ruim de tijd om alle spullen in de auto te zetten en rustig naar de studio te rijden” zei Willem nog. Het plan was om lekker de hele ochtend me te bezigen met gezichtsmaskertjes en make-uo. Dat was het plan…

Willem was op tijd. Maar ik zelf helemaal niet! Wat een ellende. Ik had een “bad hair day” en werkelijk alles mislukte qua make-up. Ik kon wel huilen toen ik om 11h55 mijn hele toet weer schoonboede om opnieuw te beginnen. Het kwam niet meer goed. Ik beruste me in mijn staat van imperfectie. En toen ik Willem zag, maakte hij mijn warrige coupe en mislukte make-up vergeten.

Uiteindelijk zijn we dus toch om precies 13h in de studio. Leon zou 14h komen, dus hadden we een uur de tijd om alles op te starten en om alvast de eerste setjes op de foto te zetten. Althans, dat was het plan…

De Bluetooth speaker kregen we niet aan de praat, de WiFi werkte niet, alle lampen moesten in elkaar gezet worden en hoe moest dat eigenlijk… het schoot allemaal niet op. Pas om 13h30 kreeg ik groen licht van Willem.
“Ga maar staan, dan maak ik ook foto om te kijken of het licht goed ingesteld staat”.

Hij komt direct binnen op de laptop. Dit werkt gelukkig al beter dan de vorige keer. Lang leve onze nieuwe Tethering-kabel.

OEPS! Een beetje overbelicht. Maar hoe kan dat? De lampen staan goed. Dus moeten we weer aan het instellingen van de camera tornen. Ondanks dat toch een hele toffe, Insta-proof foto uiteindelijk! Juist op dat moment komt Leon binnen.
“Lukt het allemaal?” vraagt hij.
-“Nou, we zijn eigenlijk net pas begonnen” antwoordt Willem. “We zijn net aan het kijken wat er mis is met het licht”. Leon stapt gelijk in zijn rol van leraar en brengt ons van alles bij over ISO en diafragma waarvan ik de helft alweer ben vergeten :-). De volgende foto is, na het aanpassen van de instellingen weer helemaal super.

Nu is het tijd om te beginnen aan “het plan”. Ik vertel Leon kort wat ik wil. Een jaren 70-sfeer met hardere verlichting en meer schaduw. Leon weet precies wat ik bedoel en pakt een kleine reflector.
“Hiermee creeren we een “spot” waar je je in kunt bewegen. Met een softbox aan de andere kant krijg je de schaduw die je wilt”. Ik ga weer staan. Als de computer de beelden laat, kir ik van geluk. WAT GAAF!
“Nu wil ik liggend”. Dat beviel me erg goed in de eerste studioshoot. Leon creert een cirkel van licht op de vloer.
“Ga je daar maar in bewegen” zegt hij en zo geschiedde.

Deze foto’s zijn PRECIES wat ik bedoelde! Wat een genot! Wat een geluk dat we Leon hebben. En wat een plezier dat we als “team” zo goed functioneren. Let vooral op mijn handtas van Jacquemus die voor mij op de grond licht.
“Voor al mijn geld” grappen we.

We maken nog wat foto’s maar eigenlijk hebben we hem al wel.
“Hoe zit dat dan met beauty dishes” vraag ik Leon. Nu we ons toch aan het verdiepen zijn in verlichting, is het wel een goed moment om Leon’s mening hierover te vragen.
“Die heb ik wel liggen, hoor” antwoordt Leon. “Weet je wat, ik installeer hem gelijk in plaats van de kleine reflector. Dan kunnen jullie het verschil goed zien”.

Ik begin gelijk met liggende foto’s omdat dat goed bij mijn “Monique van de Ven / Turks Fruit”-jurk past. Willem heeft ook een goed idee en pakt de ladder erbij. De foto’s zijn echt GEWELDIG!

Ik deel hier echt een van de minst leuke omdat ik de rest allemaal direct op Insta kan zetten. WOW! Leon geeft me tips en tips en de foto’s worden beter en beter.
“Onspan je handen. Maak geen klauwen. Laat nooit de binnenkant van je handen zien. En hou ze vooral slank en smal” zegt hij. Het zijn dingen waar ik nog nooit eerder over nagedacht heb. “En zorg dat je een mooie S-vorm in je lijf creert”. Wat gaaf, zeg!

Alle foto’s komen ondersteboven binnen op de computer en zelfs Leon weet niet hoe dit komt.
“Hou je je camera ondersteboven” vraagt hij Willem en we beginnen alle drie te lachen. Nee, zo erg is het nog niet gesteld met ons.

Okay, nog een foto dan. Ik ben er echt superblij mee! Ondanks mijn haar-disaster. Ben ook superblij met mijn geheime body-creme die echt een fijn resultaat geeft. Nooit meer panty’s!

JAA volgende setje! Leon vraagt of we nog wat aan het licht willen doen. Ik wil wel eens proberen wat een “grid” doet, dus Leon set het in de lamp. Ik breng een ode aan een oude liefde (haha legit) en trek mijn witte jurk aan, waarover je hier een hele blog/ ode kunt lezen.

Ik style hem hier met een echte trouwaccessoires uit 1965, echt heel cool. Even later gaat de sluier af en pakt Leon de bladblazer er weer bij. Het resultaat zie je in de eerder genoemde blopost :-).

Het uur zit er alweer op en Leon vertrekt weer. Vanaf nu moeten we alles zelf weer doen. Ik kleed me (weer) om. Ik ben en blijf verslaafd aan mijn shiny sparkles-badpak, dus ik kan het niet weerstaan.

Ik ben vandaag denk ik nogal kritisch op alles – en vooral op mijzelf. Maar in dit geval op de belichting. De belichting was in de eerste foto’s toch veel gaver. Ik ga in beraad met Willem en we gaan terug naar de eerste foto’s. Maar hoe hadden we het licht toen ingesteld? We maken er maar een “work in progress”-shoot van. Willem en ik staan om de beurt op de set.

We hebben in ieder geval meer schaduw en vignet. Het is nog niet zoals in het begin. Deze schaduw komt toch wel ook direct achter mij en maakt me minder flatteus. Maar, het heeft wel echt een “Chicago”-feel en dat vind ik wel heel gaaf!

Willem wil poseren dus wissel ik van positie. Mijn talent en vooral passie liggen niet in fotografie haha, maar met Willem als model kun je moeilijk “mis”. Als hij er mooi opstaat, is het eindelijk tijd om aan mijn vintage-thema te beginnen.

Ken je die oude, gele spencers nog? Ik wel; mijn vader had er een. En ik nu ook. Al draag ik hem als jurk over mijn badpak. Ach :-). Mijn laarzen zijn van Ash en ook echt oud en vintage. Ik heb ze al 15 jaar. Wie wat bewaart…

Okay, ik heb bij deze even vals gespeeld en bewerkt. Happy girl :-).

Ik ga nog even door met wat vintage kleertjes. Die outfitjes post ik nog wel eens op mijn Instagram. Een tipje van de sluier, dan.

Niet helemaal vintage, wel helemaal cool haha.

Willem pakt weer “stage time” en ik bedenk ondertussen wat ik “next” ga showen. Daar hoef ik overigens niet lang over na te denken.

ALLE foto’s van deze set zijn gelukt. Echt tof! Goede fotograaf :-).

Ik hou mijn Barbie-body aan en style hem met een van mijn nieuwe aanwinst. De grote foto’s komen later, maar CHECK HET EFFECT VAN DE BROEK! We krijgen het er niet goed op, maar het is alsof er een olie-effect overheen zit. TOF!

Ik heb hem hier alweer aan met een andere trui. Mijn vintage-trui van het Waterlooplein van EUR3, ha!

Ik wilde wat meer “beweging” in mijn foto. Wat meer spierspanning. Als je lang moet staan/ wachten, gaat de spontaniteit een beetje verloren. U vraagt, wij draaien! Of eigenlijk: ik draai, Willem drukt.

Ik krijg sproetjes door de zon :-).

We zijn beide nog steeds niet kapot van het licht, dus Willem draait aan de lampen en ik kleed me om.

YES! Dit lijkt weer meer op wat we wilden. Dit is allemaal puur “work in progress”, dus het gaat even niet om poses en kleertjes. Maar we zijn blij dat we weer wat anders voor elkaar krijgen.

“Ahhhh nog een set” zeg ik smekend “zullen we nog 1 keer het licht aanpassen?”. Willem zwicht. Ook al barsten we van de honger en is het inmiddels al ruimschoots 17h.

Helemaal “corporate” in mijn “Italian pink suit”.

Okay, ik wil toch andere kleding aan voor het opruimen.
“Vooruit” zwicht Willem en ik krijg een ingeving voor echt, echt, echt de allerlaatste serie.

Nu rest alleen nog de laatste uitdaging: opruimen. Maar eerst komt Willem naast me zitten in de “puinhoop” en proosten we op weer een geweldige dag.

(Bijna) alle foto’s zijn onbewerkt (mits aangegeven).
Zie ook mijn eerste blogs over studio fotografie:
Studio shoot II
Studio shoot I
Studiofotografie