studio shoot IV

Het is zaterdag, 18 juli 2020. Eigenlijk hadden we een “badkleding” shoot gepland vandaag. Maar ik was te laat met mijn nieuwe badkleding te bestellen (haha). Dus ondanks dat de opblaas-Unicorn al stond te wachten om als luchtbed te fungeren, pakte ik toch mijn tas met vintage kleertjes er weer bij.

Er is vandaag niemand voor ons in de studio; we zijn de eerste.
“Kom me maar om 11h30 ophalen. Dan hebben we lekker de tijd” zei ik nog tegen Willem.
Ik was ervan overtuigd dat ik vandaag eens een keer op tijd klaar zou zijn. Maar helaas is het me weer niet gelukt. Toen Willem voor de deur stond, was project-haar nog lang niet klaar! En ook over mijn make-up was ik allerminst tevreden. Het lijkt wel alsof het niet uitmaakt hoe laat (of: hoe vroeg) ik opsta; ik red het gewoon niet. Volgende keer weer een kans!

Omdat (of juist doordat-) de A44 is afgesloten, is het echt superdruk op de weg. Pas om precies 13h arriveren we bij de studio. Oei! Ik had zo gehoopt dat we er iets eerder konden zijn zodat we wat meer tijd hadden voor de voorbereiding.

Vandaag zijn Willem en ik helemaal op elkaar aangewezen. Het plan voor de badkleding-shoot ging in de ijskast. Maar we hadden geen back-up plan. We hadden ook geen idee wat voor kleuren achtergrondrollen Leon had staan in de studio: er stonden heel wat rollen. We waren het er wel over eens dat we eens een keer wat anders wilden proberen.

Uiteindelijk bleek Leon een grote voorliefde te hebben voor witte rollen en viel het aanbod met een kleurtje wat tegen. We besloten met grijs te beginnen. Ik kon nog redelijk terughalen hoe de lampen vorige keer stonden. Dus instrueer ik Willem een kleine reflector op te bouwen om een spot/ schaduw te creëren. Met aan de andere kant een softbox voor mooi, diffuus licht.

Ik heb de computer razendsnel opgestart en alles staat klaar voor “remote shooting”. Ik leer ook wel eens wat :-).

Tijd voor een proefshot! Wat daar uit komt, is altijd een verrassing.

WHOOPS! Die is veel te donker. Al vind ik hem toch wel gaaf! Een soort van James Bond-shot.

We passen van alles aan. Maken een shot. Passen weer aan. Etc. Totdat we dit hebben als resultaat.

Nu kun je wel zien wat ik eigenlijk aan heb. Het is een vintage shortje, wat je misschien wel herkent van de Totally Vintage-blog. Every day is leg day, haha! Ik heb het gestyled met een vintage jasje wat een beetje doet denken aan een skilerarenjack. De schoenen kocht ik voor EUR8,80 bij de Primark en mijn petje komt van het Waterlooplein.

Terug naar de foto. Hij is nu misschien goed belicht, maar het is niet het “next level”-resultaat waar we naar op zoek waren. Hadden we vorige keer dan toch een grid in de reflector? We plaatsen hem in de lamp om erachter te komen.

Nee, dit is het ook niet. En James Bond komt vast nog eens aan de orde. Maar niet nu. De reflector gaat er weer uit en we gooien de reflector wat “stops” omhoog (vakjargon, vakjargon). Het is voor ons een “nieuwe” lamp en de knoppen op de achterkant zijn iets anders dan de andere lampen die Leon heeft liggen en waar we aan gewend zijn geraakt . Opeens begint de lamp te piepen en te flitsen. Waarschijnlijk hebben we een timer ingesteld, haha! Dat is iets teveel van het goede.
“Weet je wat” zegt Willem, “ik bouw hem opnieuw op, maar dan met het voor ons bekende systeem”. Willem wordt daar super handig in, dus het is zo ge”piept” (haha, pun intended).

TOF! Dit wordt beter! Ik vind hem echt “artie”.

De pose is wel wat saai maar daar weet ik wel wat op. Nu het licht meewerkt, kan ik net zo goed een beetje los gaan.

Geslaagd!

De vorige keer vond ik het echt super om in een lichtspot op de grond te poseren. Dus Willem richt gedwee het licht op mij.

TOP! Ik wil overeend komen.
“Blijf even zo” zegt Willem. Dus dan doe ik dat. Ik luister best goed. En hij heeft gelijk.

Spot op mijn gezichtje :-).

Ik vind het tijd om me om te kleden. Hier zit wel wat bij wat ik kan gebruiken. En verder experimenteren kan ook met een ander kledingsetje.

Ik hoef niet lang te denken wat ik aan wil doen. Het wordt mijn Yamaha-vintage pak. Lijkt me SUPER op een grijze achtergrond. Industrieel, industrieel.

WHOOPS! We hadden er even niet bij stil gestaan dat het witte van het pak van grote invloed zou zijn op de foto. Ik geef licht! Of, nou ja, het pak geeft licht.

“Zullen we deze weer met een grid proberen?” stel ik voor. Ik plaats hem in de reflector.

Haha 🙂 geen commentaar over James Bond dit keer (het kost me moeite om me in te houden, absoluut). We passen weer het een-en-ander aan en ik pak terug op een succesnummer.

SUPERBLIJ mee!

Ik vind mijn foto’s vandaag wat statisch. Met een half oog “bemoei” ik me met de belichting en ik kan me niet erg concentreren op mijn eigen poses. Het spontane mist een beetje. Terwijl ik juist het dynamische heel gaaf vind, en ook bij mij passen.

Opeens krijg ik een ingeving en begin ik met mijn haren te schudden. Willem heeft heel snel de juiste timing te pakken (echt, ik ben daar nog positief verbaasd over want ik weet hoe moeilijk dit is). En als deze foto op mijn laptop verschijnt, gaat de glimlach niet meer van mijn gezicht.

WAT GAAF! Deze foto is alles waar ik op gehoopt had en klopt op elk punt. Props voor Willem! Willem legt uit dat het nog niet meevalt, want omdat het haar zo lang is, moet hij eigenlijk richten op een “leeg” vlak. En wachten tot er wat in beeld verschijnt. Het leven van een fotograaf gaat niet over rozen. Creatief!

Als tip van een vrienden (*kuch* Nancy *kuch*) hadden we ons van te voren verdiept in strijklicht, Rembrandt-licht. Tijd om dat eens uit te proberen.

Echt TOF!

Ik wil ook eens kijken wat het doet en stuur Willem de set op. Hij is in een creatieve bui en pakt er een kledingstuk bij. Van mij, wel te verstaan, maar dat wordt denk ik wel duidelijk.

Ik vind het echt een geweldig idee en wil hier meer mee gaan doen. Superleuk! En kijk eens in het gezicht naar het effect van het strijklicht…!

Tijd voor een andere achtergrond! Als je de mogelijkheid hebt, moet je er tenslotte gebruik van maken, toch? En terwijl Willem de klus klaart, kleed ik me om.

Na de Zeeman-fancollectie (zie blog) kan ook mijn Lidl-fankleding niet achterblijven.

Oh ja. Een andere achtergrond vraagt ook weer een ander belichtingsplan. Het bruine is duidelijk een stuk donkerder. Dus zetten we alles weer wat hoger en gaan we “op hoop van zegen” verder.

“Wil je anders eens kijken of je een foto van bovenaf kunt maken” vraag ik Willem en die waagt zijn leven op een keukentrap :-).

Je kunt niet zeggen dat we niet creatief zijn haha! Ook al ziet het er niet uit :-). Weten we dat ook weer. Willem heeft nog een leuk idee en zegt me hoe ik moet gaan zitten.

Het is geweldig! Die slippers! Helemaal leuk! En zie hier: de achtergrond is echt bruin.

Nu heb ik wel genoeg gedaan aan Lidl-promotie (in ruil voor een life-time supply van mijn favoriete koekjes wil ik best nog wel meer foto’s plaatsen, overigens). Ik vind nog niet dat ik mijn Daily Paper-broek lekker op de foto heb staan, dus style ik hem even anders. Ik kies voor een van mijn succesnummers. Barbie. Hoe kan het ook anders :-).

TOF! Komt ook door mijn te gekke schoenen, natuurlijk (zelf ontworpen).

Ik wil ook kijken wat “Barbie” doet in het strijklicht.

Echt tof en een heel mooie compositie door Willem.

“Wil jij even” vraag ik Willem. Willem is lief.
-“Nee joh, ga jij maar, vind je toch leuk”. Ik weet dat Willem het ook leuk vindt om te poseren en het is tenslotte het ALLERleukste als je beide/ samen lol hebt. Dus ik ruk de camera uit zijn hand en zeg dat hij geen keuze heeft.
-“Maar ik heb niks om aan te trekken” probeert hij nog (Willem is top). Daar weet ik wel op. Ik heb nog wel een truitje mee welke ik zelf draag als jurk. Kunnen we zelfs nog eens een “who wears it better”-blog van maken, bedenk ik.

Willem is op dreef! Hij pakt mij schoenen en houdt ze vast alsof het Cookie is. Wat een GEWELDIG idee! Willem moet voortaan al mijn kleding “showen”. Een soort “Leontien”, maar dan leuker :-).

Ik vind deze foto echt TE GEK!

Ik zeg tegen Willem dat hij ook even moet gaan liggen (haha, dat zeg ik echt maar tegen heel weinig mannen) en Willem luistert (gelukkig).

WAJO! Als ik deze foto zie, ben ik helemaal SUPER enthousiast! Het licht is PERFECT!

“Niet bewegen!” zeg ik tegen Willem. “Ik wil op PRECIES die plek poseren”.

Ik had inmiddels een ander broekje aangetrokken. En ben echt superblij met het resultaat!

Ik pak mijn vintage Honda-jasje van het rek en kijk of dit net zo leuk is.

ECHT TOP! Bruin in combinatie met rood is echt geweldig. Nog eentje dan.

Nice. Nog eentje dan, met strijklicht.

ZO TOF!

Willem wil eens kijken wat het doet als hij verder weg gaat staan.

Het doet me op de een of andere manier een beetje aan kerst denken? Aan een kerstman die stiekem cadeaus komt brengen in de nacht ofzo, haha.

Oh wacht, we hadden het over foto’s. Het was een leuk probeersel :-).

Ik draaf door, dus het is tijd om me om te kleden. Ik hoef niet lang aan te denk wat ik aan ga trekken. Dolblij ben ik met mijn vintage trenchcoat die op mijn lijf is geschreven. En waar ik lang naar gezocht heb (pasvorm is everythingggg).

Beetje baantjer, beetje oude mannetje, maar vooral heel stijlvol. Met een hoed poseren is nog niet eenvoudig. Als je omhoog kijkt, ga je al snel loensen. Dus de hoed gaat af. En de sjaal ook.

Ik beweeg en beweeg, ben in mijn element en concentreer me (eindelijk) eens op mijn houding. WOOOWWWWWWWW ik vind deze foto TE GEK! Precies waar ik naar op zoek was.

De jas gaat uit.
“Wat leuk, die letters op de achterkant van het badpak” zegt Willem. Ik kijk hem vragend aan. Er staan tenslotte helemaal geen letters op. Willem maakt een foto als bewijs dat hij niet gek aan het worden is. En hij heeft gelijk! Ik heb het badpak blijkbaar binnenstebuiten aangetrokken! Typisch As. Imperfectie is ook perfect. We gaan verder.

Hier dus met een iets glimmend pak (voeringstof / binnenstebuiten).

De leukste foto bewaar ik voor het laatst.

YASS! Heel blij mee. Zwarte kleding staat perfect op de bruine achtergrond. En past fijn bij mijn huid. Ik heb trouwens sporenriempjes (van de paarden) om als armbandjes, lekker gek.

We merken dat de frisheid er wat af is (vreemd om te zeggen, in badpak) dus lassen een pauze in. Ondanks dat er nog een rek kleding hangt, besluit ik me nog te focussen op twee items. En wil ik nog even “los” gaan met make-up.

Leon heeft een GEWELDIGE spiegel in de studio staan wat het leven (mijn leven) een stuk gemakkelijker maakt. Willem legt dit intieme moment stiekem vast met zijn telefoon.

Daar gaan we weer!

Op de een of andere manier lukt het niet meer om een geweldige foto eruit te krijgen. Misschien heb ik het verpest met de make-up, of misschien is dit pak het wel gewoon niet? Dat mogen jullie overigens later beslissen, want hij komt in de volgende “toss or take”-blog. Mijn Jacquemus tasje is en blijft wel #goals.

Ik pak mijn nieuwe favoriet. Mijn trui van EUR3 van het Waterlooplein en gooi ‘m erover. Ik had al verteld dat Willem op dreef was, toch, vandaag? Hij komt aanzetten met een paillettenkleed wat hij ergens zag hangen en ik reageer (natuurlijk) (zeer) enthousiast.

Ik vind hem leuk! Hier moeten we zeker waker wat mee gaan doen!
“Zullen we het hierbij laten” vraag ik Willem. Mijn laptop geeft aan dat hij vol is en ik denk dat we beide echt onwijs veel en goed werk geleverd hebben. Willem knikt en loopt de let op.

En zo proosten we samen, on set, op weer een GEWELDIGE shoot!

Ik ben ook nog heel even creatief als ik overeind kom :-).

Het is tijd om op te ruimen.

Nu lijkt het net of ik Willem hard liet werken en ik zelf alleen maar toekeek. Ach, een hard werkende man is onweestaanbaar, toch?

Alle foto’s zijn onbewerkt.
Zie ook mijn eerste blogs over studio fotografie:
Studio shoot III
Studio shoot II
Studio shoot I
Studiofotografie