Op een van mijn oude websites had ik een stuk geschreven over de instructeur waar ik met mijn eerste eigen paard bij leste. Het leek mij ook leuk om dit om mijn nieuwe site te delen. Omdat Ed ook het paard van mijn zus ingereden heeft. En omdat ik, bijvoorbeeld op concours, nog veel mensen tegen kom die bij Ed lessen. Meestal herken ik ze gelijk!

Ed van der Meij

Ed viel mij direct op. Hij is een bekende trainer in de omgeving. Al zijn lesklanten doen het uitstekend in de dressuur en ook mijn zus’ paard was door Ed ingereden. Ik bewonder hem verschrikkelijk; al is een paard nog zo wild, Ed stapt erop en het paard luistert. Hij heeft één keer op Marius gereden omdat de galop niet ging, direct daarna kon Marius opeens prima galopperen. Ik was ook erg blij dat ik les bij hem kon krijgen, omdat hij erg druk is. Zo had ik eenmaal per week een privéles. Ed is tevens een uitstekende springruiter, hij heeft mij ook uitstekend geholpen met springlessen. Hij weet ontzettend veel en heeft een alziend oog. Hij is ook een beetje streng, hij wilt ook echt dat jij vooruit gaat en dus ook luistert. Een prima combinatie voor Marius en mij! Als je les krijgt van Ed, is het net alsof hij precies kan voelen hoe het paard reageert, alsof hij er ook opzit. Dat is heel fijn. Hij kan vanaf de grond precies aangeven wanneer het paard de ruimte nodig heeft of wanneer een oefening niet goed begint en dus ook niet goed zal eindigen.

Trainingsmethode

Omdat mij vaak werd gevraagd hoe ik trainde, wil ik het hier proberen uit te leggen. Ed heeft de gave dat hij een paard in zijn geheel kan beoordelen. Hij kijkt dus naar het gehele plaatje. En het plaatje is het mooist als de weerstand minimaal is en het paard ruimte krijgt om van achter uit door te komen. Als het ware moet het paard de ontspanning zelf opzoeken, waarna hij beloond wordt met ruimte van de hand, het zogenaamde “lucht”. Het paard krijgt zelf de mogelijkheid om al dan niet omhoog te komen met zijn HH-houding en wordt op geen enkele manier “opgetild”. Zodra ik wat druk geef, zal Marius dalen. Hij volgt mijn hand zoals je dat goed bij het halsstrekken kunt zien. Het klinkt eigenlijk heel logisch, en dat is het ook! In mijn training moest ik veel schakelen; verzamelen en terug. In de schakelingen moet het paard ontspannen blijven door zijn gehele lijf. Zodra een paard hier al weerstand opwekt, zal dat ik de moeilijke oefeningen alleen maar erger worden waardoor de lossigheid in het paard ver te zoeken is. Het paard loopt dus op zijn eigen benen met een minimale druk op de teugel en gereden door middel van de zit.

Richting mond

Tijdens de training moet ik altijd twee dingen goed onthouden; richting mond blijven werken en altijd voorwaarts blijven denken. Dus zo weinig mogelijk terugwerken met de hand. Zelfs als hij eens een drukke bui heeft, zelf het initiatief blijven nemen en zijn impuls voorwaarts gebruiken voor bijvoorbeeld een buiging. Zelfs bij het achterwaarts gaan moet ik voorwaarts blijven denken! De beweeglijkheid en lossigheid zijn nu bij de wat moeilijkere oefeningen van absoluut belang.

Stelling/ buiging

In alle oefeningen moet ik Marius alle kanten op kunnen buigen. Gymnastiseren is erg belangrijk. We zijn momenteel bezig met het alle kanten op kunnen buigen bij het wijken. Daarbij moet zijn lichaam geheel recht blijven. Een onafhankelijke hand en het richting mond blijven werken is daarbij van absoluut belang.

Tot slot

Het klinkt zo logisch, hoewel in de praktijk blijkt dat veel mensen op een andere manier trainen. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. En ik kan met zekerheid zeggen dat dit voor Marius & mij de beste was. Het was een wildebras met de bouw van een duikboot, maar we zijn toch mooi op onze sloffen M2 geworden tussen de paarden!