Het is 23 juli als ik een berichtje krijg van Willem.
-“Heb voor zondag 9 Augustus tafeltje gereserveerd. 2 jaar samen. In Amsterdam” Ik glimlach. Twee jaar beste vrienden alweer.

Op 4 augustus appen Willem en ik weer met elkaar. Dat is eigenlijk niet zo gek. Want Willem en ik appen elke dag, de hele dag door.
“Ik heb wel weer zin in een fotoshoot” app ik.
-“Doen we zondag een shoot voordat we gaan eten, super veel zin in”.

Ik weet niet waarom, maar het gesprek brengt ons op Bekende Nederlanders en restaurants van Bekende Nederlanders. Ik zeg dat veel BN-es naar de Red Sun en Cecconi’s, en natuurlijk naar Hoxton gaan. “Moeten we ook maar eens gaan borrelen”, zeg ik.
-“Wie weet komen we zondag een Bekende Nederlander tegen bij FEBO” appt Willem terug. Ik zeg altijd dat het niet uitmaakt waar we heengaan. En dat de FEBO ook prima is. En dat meen ik oprecht. Als er maar een plan is. Geen discussies over waar te eten/ wat te doen, please! Dat heeft Willem tot kunst verheven. Wij hebben dan ook nooit discussies en kunnen onze energie besteden aan uitsluitend positieve dingen.

Later die week krijg ik weer een bericht van Willem.
-“Ben met Zondag bezig, 13.30 geboekt. Hoop dat je het ook leuk gaat vinden, keer weer echt wat anders.” Mmm, lunch?
“Oh ik dacht ‘s avonds/ diner haha”
-“Nee, overdag shoot, ’s avonds diner… Rugzak met kleding mee voor een shoot! Druk aan het plannen, man met een plan!”.
Een rugzak? Wat bedoelt hij daar nu weer mee?
“Waarom per se een rugzak, Willem???”
-“Zie je zondag wel, als het door gaat…..”
“Gaan we bergbeklimmen ofzo hahahaha dat het per se een rugzak moet zijn hahaha. Waterskiën met een rugzak kleding is ook niet alles, trouwens”.

Willem:

Mijn reactie: “Niet te kort jurkje dan ook”.

De toon is gezet. Ik heb geen idee wat we gaan doen en Willem lacht zit rot. Ik vind het gewoon super dat hij moeite doet en initiatief neemt! En twee jaar samen is ECHT iets om te vieren. Willem is de makkelijkste, slimste, sociaalste en vooral knapste man die ik ken. En dat app ik hem.

Willem houdt woord. Het blijft zelfs zondag een verrassing wat we gaan doen. Totdat we aangekomen zijn op de eerste bestemming.

Het is The Upside Down in Amsterdam!

Welcome to The Upside Down Amsterdam. The largest interactive instagram museum in Europe, where you make the rules. It’s like we threw a museum, an amusement park, a nightclub, a few perfect backdrops and some magic mushrooms in a giant blender to create the ultimate Instagrammable Dutch experience. Let us take you on a trip to a whole new dimension that takes you far beyond what you think you know!

The Upside Down Amsterdam

Het leuke is: ik had hier zelf nog nooit van gehoord! Ergens vermoedde ik dat we naar WONDR of Youseum zouden gaan. Omdat ik Willem hier al de heel tijd over vertel. Maar dit is echt iets wat hij zelf uitgezocht heeft, met wat wij samen leuk vinden als uitgangspunt, en ik vind dat echt helemaal geweldig! We vallen dan ook van de ene verbazing in de andere.

En we vallen zelfs nog in een ballenbak.

En in een kauwgomballenautomaat.

We vielen gewoon in heel veel dingen, haha! Maar ik blijf erbij, je kunt beter Opvallen dan vallen, dus we shall continue to do so. Binnenkort volgt een uitgebreide blog van ons Upside Down-avontuur op mijn website met nog veel meer toffe foto’s (oh boy, het zijn er VEEL – je kunt daar niet mis!).

De meeste mensen zijn toch wel snel door het “museum” heen, maar Willem en ik worden diverse malen ingehaald. En uiteindelijk hebben we denk het record van “langste bezoek”- maar ook een record in beste foto’s. Wat ons betreft, dan!

Door ons enthousiasme hebben we heen-en-weer gerend en zijn we helemaal gesloopt als we door de “exit” komen. En scheuren we van de honger. Great minds think alike – en we kunnen maar beide aan een ding denken: MCDONALDS!

Voor de fotoshoot gaan we weer naar onze favoriete plek – de NDSM werf – dus re-routen we de route (huh?) en hoeven we maar een klein stukje om te rijden om ons tegoed te doen aan McFlurry’s en ook koffie (huh? Haha hot and cold).

Ook van de NDSM-werf-shoto komt nog een blog. Met alleen maar mooie foto’s. Dus dan kan ik hier wel een gekke delen :-).

Het is werkelijk waar een ramp, want ik vind bijna alle foto’s leuk geworden! Het is zinderend heet (wat een mooie uitspraak), maar als Willem en ik eenmaal bezig zijn, worden we enthousiast en zijn we niet te stoppen! Dus trek ik snel nog een ander setje aan.

Even snel twee random foto’s, voor het idee.

Time flies when you’re having fun, en dat hebben we. Dus herinnert Willem me aan de tijd. Chips! Of eigenlijk: diner! Ik wilde tijdens het diner mijn gouden jurk aan (…lang verhaal…), dus kleed ik me snel om. Eerst even tijd voor Selfies! Prioriteiten :-).

Er valt gewoon van onze gezichten af te lezen hoe heet het is. En, oh ja, we hadden haast, dus snel poseer ik voor een paar foto’s. Hierbij alvast twee.

En ja hoor, als ik in de auto stap, breken de clipjes van de bandjes van mijn jurk. Alweer! De jurk is veel te zwaar voor de bandjes. Eigenlijk een jurk voor in het museum, dus.
-“Ach, hij staat op de foto” lacht Willem. En hij heeft gelijk. Snel kleed ik me om en verschijn ik – meer casual dan voorzien – in een restaurant wat nog op mijn Bucketlist stond.

Willem had namelijk een mooi tafeltje gereserveerd bij CECCONI’S! WOW! Eerder schreef ik nog in een Blog over mijn Favoriete eten dat ik erg graag de truffelrisotto a la Cecconi’s wilde proeven. Maar onze gastheer moet ons teleurstellen. Door de Corona-perikelen zijn de truffels niet geleverd.

Some intelligent lady ones told me “Its the thought that counts”. The plan will be re-arranged said the lady also.

Anoniem

Gelukkig stonden er nog VEEL meer lekkere dingen op de kaart. Die nog veel lekkerder smaken in combinatie met de heerlijke wijnen die ze serveren (ik weet weer waarom ik dol ben op Italiaanse restaurants).

Goede tradities moet je in ere houden, dus kan natuurlijk een Espresso Martini ook niet ontbreken (mmm). We spotten veel Nederlanders, maar geen bekende, en eerlijk gezegd ben ik opgelucht dat Carlo Boszhard niet om de hoek verschijnt. Het is nog niet mijn tijd voor “Married at first sight”. Ik ga trouwens toch maar 1X trouwen in mijn leven :-).

Plots worden we opgeschrikt door een zingende ober, met in zijn hand een stuk Tiramisu. MET kaars! Het is en blijft tenslotte onze vriendschapsverjaardag :-). Als de ober is uitgezongen, en ik de kaars uitblaas, vertelt hij mij dat ik de kaars moet breken. Dat schijnt geluk te brengen.

Ik kan nergens iets over deze traditie vinden. Ondanks de vieze handen die ik erbij cadeau krijg, verpulver ik de kaars.

Dat heb ik wel over voor een beetje geluk :-).

Alle foto’s zijn onbewerkt.